Zondag 31 juli 2016
Wow, wat een fe-no-me-naal gevoel, het is gelukt, Ironman! Ik ga vast van alles vergeten maar probeer toch een ‘kort’ verslag te schrijven hier. En natuurlijk wat foto’s onderaan deze pagina.
Raceday! Met maar 4-5 uur slaap ging de wekker om 4:00 uur. Direct eten, bidons vullen en op naar de wisselzone om de laatste check te doen op mijn fiets. Meer dan bij de twee halve Ironmans die ik heb gedaan, voel je de spanning; bijna 2.000 triathleten die de laatste voorbereidingen treffen, vrijwel muisstil. Ik was er al om 5:00 uur dus ik moest nog even wachten op de start.
Zwemmen (3.8 km) | Ik was niet heel zenuwachtig maar je realiseert je wel dat dit het moment is dat het moet gebeuren na maanden van training. Wat een geweldig gevoel. Hier de eerste van de vele kippenvel momenten van de dag. Zoveel mensen op de kade en de bruggen, wat een event! Om 7:15 klonk het startschot voor de age-group triathleten. Voor mij de eerste keer in een rolling-swimstart (d.w.z. elke seconden gaat één triathleet het water in). Ik vond dat eigenlijk wel prima. De puristen missen misschien het gevecht bij de start, maar een keer zwemmen zonder klappen in je gezicht is best ok. Zeker ook omdat je startte met anderen die eenzelfde zwemtijd verwachten te zwemmen.
Ik dacht zelf 1:10 nodig te hebben. Met Steff besproken om dan bij de groep te staan die één uur over het zwemmen zou doen. Op die manier kon ik mooi proberen achter een iets snellere zwemmer aan te gaan. Scheelt heel wat energie als je direct achter iemand kan zwemmen. Zeker omdat je heen tegen de stroming van de Maas in zwemt, al heb ik daar zelf niet heel erg veel van gemerkt. Bij het ‘keerpunt’ met Austrialian exit, ongeveer halverwege, zwom ik 1:58 per 100 meter. Dat vond ik best prima gezien het feit dat ik de laatste weken nauwelijks gezwommen had vanwege m’n schouder. De terugweg, ging aanzienlijk rapper met 1:36 per 100 meter. Misschien toch de stroming, al ging het ook wel erg lekker! Uiteindelijk na 1:07:50 het water uit. Erg blij mee!
Fietsen (180 km) | Mijn favoriete onderdeel. Net als bij mijn vorige wedstrijden wilde ik vooral lekker lopen en dus wat meer inhouden bij het fietsen. Ik dacht dat op dit parcours 32.5 gemiddeld een prima snelheid zou zijn. Omdat ik daar in de eerste ronde vrij gemakkelijk aan kwam, besloot ik die snelheid maar aan te houden. Zodoende kon ik mijn hartslag lekker laten zakken. De 180 kilometer laag hartslagzone 2 en zelfs stukjes zone 1 gefietst. Ik dacht nog even dat dat misschien overdreven zou zijn, maar alles wat ik hier spaarde kon ik op de marathon goed gebruiken.
Het fietsparcours viel mij eigenlijk een beetje tegen. De stukken door Nederland waren prima te doen, maar de Belgische wegen, lees betonplaten, waren niet best. Normaal zie je wel vaker bidons langs de weg liggen, maar het aantal bidons met bidonhouder en al dat er nu lag was echt bizar. Alles trilt gewoon los. Zeker toen het begon te regenen waren sommige punt best tricky. De weggetjes door de polder in België waren best modderig. Mijn fiets zag er na afloop uit alsof ik was wezen mountainbiken. Maar vooral ook het stuk door Maastricht op de kasseitjes was wel link. Helaas ook wel wat valpartijen gezien. Zelf geen risico genomen en vooral gehoopt dat ik niet lek zou rijden. Gelukkig is mij dat bespaard gebleven. De hoogtemeters gingen mij prima af. Met maar 65 kilo en heel wat hoogtemeters in training fietste ik iedereen daar voorbij. Uiteindelijk gefietst op exact de voorspelde tijd. 182 kilometer in 5:35 (32,6 km/h).
Lopen (42.1 km) | En dan nog de marathon… mijn eerste marathon… Hier keek ik vooraf het meest tegenop. Op zich gingen de looptrainingen de afgelopen tijd wel lekker. Maar ja, ik had geen idee hoe het zou gaan na 4km zwemmen en 180km fietsen. Ook hier met Steff wel goed plan gemaakt. Niet te hard vertrekken, elke 20 minuten gel en pas na 30 kilometer aan cola beginnen. Het ging in het begin echt super. Ik liep vrij makkelijk. Was even bang dat ik te hard was vertrokken; liep de eerste kilometers ongeveer 5:10 per/km. Maar omdat mijn hartslag normaal was en het niet lekkerder ging toen ik even een beetje gas terugnam, besloot ik het tempo maar vol te houden. De eerste keer over de Markt / finishstadion was echt fantastisch, krijg nog kippenvel als ik er aan denk. Wat een mensen, wat een herrie, wat een sfeer! Even voel je niets meer. Keek meteen al uit naar de volgende drie keer dat ik er doorheen zou komen. Een goede motivatie om het saaie stuk na de Pietersberg door te komen.
Na het tweede rondje zat de halve marathon erop in 1:50. Ik hoopte ongeveer 4:00 over de marathon te doen. Dat zat er toen nog wel in tot 24 kilometer. Iets eerder dan gehoopt kreeg ik toen een terugslag. Doel werd om tot elke verzorgingspost hard te lopen en daar dan rustig doorheen te wandelen. Dat ging nog wel tot 28 kilometer. Toen was het redelijk over en zakte mijn snelheid door stukken te wandelen tot 7:00 per kilometer of hoger. Misschien ook wel iets teveel gedronken wat ook niet bevorderlijk was.
De derde keer dat ik de Markt over ging gaf wel weer even een boost. Het besef dat als ik hier de volgende keer zou zijn over de finish zou lopen gaf mij zo een geweldig gevoel. Dat moment dat je weet dat het gaat lukken is echt waanzinnig. Neemt niet weg dat ik nog 10,5 kilometer moest. Het ging niet meer van harte en omdat ik toen ook wist dat ik niet onder 11:00 uur zou finishen, heb ik het ook rustig aan gedaan. Maar elke stap die je zet kom je dichter bij de finish. En wow wow wow, dat moment dat je dat de finish nadert, dat kan je gewoon niet beschrijven. Wat fantastisch! En het zijn eigenlijk maar een paar simpele woorden maar als je Ruud de Haan en Paul Kaye dan hoort zeggen, “Bart Elderenbosch, you are an Ironman” dat doet dat wel even wat met je. Het is gelukt, Ironman in 11:06:50! (Na een marathon in 4:14 uur)
THANKS | Wat ongelofelijk gaaf dat er zoveel supporters waren. Natuurlijk Merel, Elske, Maartje, Paul, Esther, Tirza, Guido en Joost. Heel wat Weespers en vrijwel heel team Trivana. Mega bedankt voor de support, het geeft echt een enorme boost zo tijdens het fietsen en lopen! Natuurlijk en misschien vooral dank aan Steff Overmars, die mij heeft begeleid naar dit doel. Je trainingsschema’s, je adviezen, de telefoontjes en apps in de laatste week voor de race, alles heeft goed uitgepakt. Ik kan het een ieder aanbevelen jouw hulp in te schakelen die dit ook wil ervaren. Mega bedankt! En natuurlijk alle anderen die mij op afstand hebben gevolgd. Toen ik mijn telefoon aanzette na de race had ik 181 whatsapps gemist, dank jullie wel!
Na de race nog even gezellig wat biertjes gedronken met Maartje, Elske en Merel. Ook kwam ik Ricardo nog tegen die het gelukt is om zich met een 2e plaats in zijn leeftijdscategorie te plaatsen voor Hawaii. Grote grote klasse man! Mooi ook om te zien hoe je familie je support, en mij ook trouwens.
Ik had een hotel 75 meter bij de finish vandaan, dus dat was echt perfect. Lekker direct onder de douche stappen. Nadat ik mijn fiets en andere spullen bij de wisselzone had opgehaald nog naar de finishline party gegaan. Zo gaaf om te zien, die mensen die in het donker na 16 uur racen nog finishen. En ook hier, wat een sfeer tot 0:00 uur. Dat kan ik hier wel proberen te beschrijven maar daar moet je echt gewoon bij geweest zijn. Het was echt een fenomenale ervaring. Zowel de voorbereiding als de race zelf. Nu voorlopig even rustig aan, lekker herstellen. Daarna zien we wel weer verder!
Bart Elderenbosch, Ironman 😉
KLIK HIER VOOR DE OFFICIËLE TIJDEN