Menu Home

2018 | Ironman 70.3 World Championship

Zondag 2 september 2018

Een dubbel gevoel bij deze race. Wat een fantastische ervaring om op het WK te starten. Maar de race zelf was gewoon niet goed. Het goede gevoel overheerst gelukkig wel want tegen deze ervaring kan geen goede tijd op!  De voorbereiding was niet ideaal, dus het zou ook wel gek geweest zijn om een super race te verwachten.

Kaapstad | Voordat we naar Port Elizabeth vlogen hebben we 4 dagen in Kaapstad doorgebracht. Een paar dagen toerist uithangen, niet helemaal fit zijn daar en niet sporten is niet bepaald bevorderend voor de race. Maar indrukwekkend was het wel. Een bijzondere stad met (helaas) veel uitersten. Zeker na het bezoek aan Langa Township realiseer je je nog maar eens dat we het verschrikkelijk goed hebben. Neemt niet weg dat de stad ook verschrikkelijk mooi is. Vooral de trip naar Kaap de goede Hoop was echt fantastisch. Zeker de moeite waard om nog eens terug te keren.

Port Elizabeth | De woensdag voor de race vlogen we door naar PE. Een uurtje vliegen en van winters weer aankomen in heerlijk zomerweer. De winterjassen uit en de korte broek weer aan! De dagen voor de race hebben we het fietsparcours deels verkend, wat hardgelopen en ook twee keer in de Indische Oceaan gezwommen. De benen voelde toen al niet al te fris, maar je hoopt altijd dat je op wedstrijddag iets extra’s hebt. Zaterdag was het WK voor de dames en voor ons vooral de wedstrijd van Julia. Super gaaf om haar race zo goed te kunnen volgen. Een dag vol zon maar wel een aardig windje. Julia zette met een 25e plek op het WK toch een mooi resultaat neer! Wel een dag die er meteen inhakt; want een hele dag staan en 25.000 stappen zetten de dag voor de race werkt ook niet echt in je voordeel. Maar het was het meer dan waard!

Raceday

Zwemmen – Een rolling start per age group. Das was wel lekker maar ik stond toch te ver in het vak in de veronderstelling dat de meesten sneller zouden zijn dan ik. Misschien iets teveel onder de indruk dat ik op een WK stond. Wel vertrouwd was de startmuziek, weer lekker in de vibe komen met ACDC. Bij het zwemmen bleek wel dat ik mijzelf te ver naar achteren had gepositioneerd. Helaas kon ik dus niet profiteren van andere zwemmers en was het 1.900 meter lang anderen inhalen. Maar het ging wel goed. Voor de derde halve op rij na 28 minuten het water uit. Prima, gelet op het feit er best wat golven waren. Zeker in vergelijking met het proefzwemmen de dagen ervoor. Achteraf bleek dat we over een hamerhaaiennest gezwommen waren en lagen duikers in het water om ze tegen te houden. Niets van gemerkt gelukkig. Cool ook wel was dat vlak voor de start een groep dolfijnen het parcours ook even kwam verkennen. Tof ook was de service van de vrijwilligers die je wetsuit uittrokken en tijdens de wissel hielpen met je tasje; spullen klaarliggen en weer inpakken zodat je snel verder kon.

Fietsen – De eerste kilometers voelden wel lekker. Het liep meteen een beetje op qua hoogtemeters. Dat betekent voor mij dan ook dat ik meteen veel mensen inhaalde. Goed voor de moraal! Maar na 15km merkte ik wel dat ik toch erg zware benen had en mijn hartslag te hoog was voor het vermogen dat ik leverde. Vrij snel de knop om proberen te zetten om dan maar van het parcours te genieten en minder blind te staren op een goede fietstijd. Het zat er gewoon echt niet in. Het parcours was zeker mooi. Met name kilometer 30-60 waar je langs de Indische oceaan reed inclusief een paar stukken toch nog aardig klimmen. Het weer was wel beroerd. Best wat regen en toch aardig wat wind. Niet de windkracht 6 die voorspeld was, maar zeker ook geen briesje. Omdat het wegdek ook niet optimaal was, was het fietsen nog best pittig. Maar goed, mijn snelheid was comfortabel omdat ik een goede tijd al uit mijn hoofd had gezet dus ik heb niet echt afgezien. Een gemiddelde van 35,5 is eigenlijk gewoon echt langzaam. In Frankfurt reed ik 36,5 gemiddeld in de hele met net zoveel hoogtemeters. Leuke ervaring was wel de wissel waarbij je je fiets afgaf en direct kon doorlopen.

Lopen – Tsja. Eigenlijk niet zoveel zin om er veel woorden aan vuil te  maken. Het ging gewoon slecht, heel slecht. Kreeg mijn benen niet opgetild en kreeg mijn pasfrequentie niet omhoog. De eerste kilometers moest ik meteen wandelen! Aan de uiteinden van het parcours zat nog best pittige stukje omhoog dus dat hakte er na 2,5 kilometer meteen in. Weer een knop om proberen te zetten om maar in ieder geval te finishen. Ik was even bang dat ik de 1:45 niet eens ging halen zo slecht ging het. Na een kilometer of 6 ging het ietsje beter. Maar snelheid was ver te zoeken. Moest moeite doen om het tempo te halen dat ik in de marathon liep in Frankfurt. Uiteindelijk nog in 1:38 gelopen.

Doel bereikt, finish gehaald op het WK in 4:48 uur. Voor een goed klassement kwam ik toch niet maar je hoopt wel op een iets lekkerdere race. Maar het hoort er bij denk ik. Zoals gezegd, de ervaring van het starten op het WK was fantastisch en de week Zuid Afrika ook! Een top week, zeker ook samen met de familie Scholten en Maartje die ook speciaal voor de race naar Zuid Afrika kwam.